İletişim programlarının akademik kimliğine ışık tutmayı amaçlayan bu çalışma kapsamında, öğretim üyelerinin doktora alanları ile doktora yaptıkları ve çalıştıkları üniversiteler karşılaştırılmıştır. Böylece, alanlar ile üniversiteler arası hareketlilik ilk defa analiz edilmiştir. Ayrıca iletişime ilişkin olarak daha önceki çalışmalarda değinilmeyen, akademik içten beslenmeye (inbreeding) ilişkin mevcut durum ortaya çıkarılmıştır. Araştırmanın hedef kitlesi, Türkiye’deki tüm iletişim programlarında çalışan öğretim üyeleridir. Araştırma verileri, Yükseköğretim Kurulu (YÖK) Akademik arama motoru yardımıyla elde edilmiştir. Türkiye’de 67 üniversitede bulunan 72 yüksekokul ve fakültelerdeki tüm iletişim programlarında çalışan 1173 öğretim üyesi (598 doktor öğretim üyesi, 262 doçent, 313 profesör) çalışmaya dâhil edilmiştir. Veriler, nicel içerik analiziyle çözümlenmiştir. Çalışmada, 1992 yılından önce kurulan (I. Dalga) üniversitelerin (İstanbul, Marmara, Anadolu, Ankara, Ege, Selçuk ve Gazi), ülkenin her tarafındaki iletişim programlarını besledikleri tespit edilmiştir. 1992 yılından sonra kurulan (II. Dalga) üniversitelerin de doktora mezunu vererek hem kendilerini hem de bazı vakıf üniversitelerini besledikleri görülmüştür. Alan bazında yapılan analizlerde, iletişim programlarında çalışan öğretim üyelerinin beşte dördünün iletişim alanında doktoraya sahip olduğu tespit edilmiştir. Türkiye geneli iletişim programlarında çalışanların %29’u doktora yaptıkları kurumda çalışırken, birinci dalga üniversitelerdeki iletişim programlarında bu oran %67-%88 arasında bulunmuştur. Sonuçta, yeni programların iletişimci olmayanlara, eski programların ise kendi mezunları olmayanlara karşı nispeten kapalı bulunduğu tespit edilmiştir.
İletişimin kimliği İnterdisiplinerlik İnsan Kaynağı hareketliliği İçten beslenme
This study investigates the academic identity of communications programs in Turkey by comparing faculty members’ current institutional affiliations, their alma maters, and their fields of doctoral study. It analyzes the fields of study and institutional mobility of all faculty members working in communications programs at Turkish universities to assess the degree of academic inbreeding as well as interdisciplinary employment in these programs. We obtained the data for our study through the academic search engine of Turkey’s Council of Higher Education (CoHE). We then used quantitative content analysis to analyze the personal data of 1,173 faculty members (598 assistant professors, 262 associate professors, and 313 full professors) working in communications programs across sixty-seven universities. The results show that communications programs at Turkish universities are predominately staffed by graduates of faculties established before 1992 (Istanbul, Marmara, Anadolu, Ankara, Ege, Selçuk, and Gazi), though those at younger universities and private universities have a relatively greater share of graduates from newer programs. While only 29 percent of faculty members in these newer programs currently work at the university where they obtained their doctoral degree, this rate was much higher (between 67 and 88 percent) in older communications programs at universities established before 1992, from which we conclude that older programs are somewhat closed to those with degrees from other universities. As for fields of study, four-fifths of faculty members working in communications programs in Turkey have a PhD in the field of communications. This proportion was highest in younger universities, from which we conclude that newer programs are somewhat closed to graduates from outside the field of communications.
identity of communications programs interdisciplinarity academic mobility inbreeding field of study
Birincil Dil | Türkçe |
---|---|
Bölüm | Makaleler |
Yazarlar | |
Yayımlanma Tarihi | 20 Mayıs 2021 |
Yayımlandığı Sayı | Yıl 2021Cilt: 8 Sayı: 1 |