Research Article
BibTex RIS Cite

İletişim Programlarının Kimliği: Üniversiteler ve Alanlar Arası Akademik Hareketlilik

Year 2021, Volume: 8 Issue: 1, 9 - 34, 20.05.2021
https://doi.org/10.24955/ilef.933195

Abstract

İletişim programlarının akademik kimliğine ışık tutmayı amaçlayan bu çalışma kapsamında, öğretim üyelerinin doktora alanları ile doktora yaptıkları ve çalıştıkları üniversiteler karşılaştırılmıştır. Böylece, alanlar ile üniversiteler arası hareketlilik ilk defa analiz edilmiştir. Ayrıca iletişime ilişkin olarak daha önceki çalışmalarda değinilmeyen, akademik içten beslenmeye (inbreeding) ilişkin mevcut durum ortaya çıkarılmıştır. Araştırmanın hedef kitlesi, Türkiye’deki tüm iletişim programlarında çalışan öğretim üyeleridir. Araştırma verileri, Yükseköğretim Kurulu (YÖK) Akademik arama motoru yardımıyla elde edilmiştir. Türkiye’de 67 üniversitede bulunan 72 yüksekokul ve fakültelerdeki tüm iletişim programlarında çalışan 1173 öğretim üyesi (598 doktor öğretim üyesi, 262 doçent, 313 profesör) çalışmaya dâhil edilmiştir. Veriler, nicel içerik analiziyle çözümlenmiştir. Çalışmada, 1992 yılından önce kurulan (I. Dalga) üniversitelerin (İstanbul, Marmara, Anadolu, Ankara, Ege, Selçuk ve Gazi), ülkenin her tarafındaki iletişim programlarını besledikleri tespit edilmiştir. 1992 yılından sonra kurulan (II. Dalga) üniversitelerin de doktora mezunu vererek hem kendilerini hem de bazı vakıf üniversitelerini besledikleri görülmüştür. Alan bazında yapılan analizlerde, iletişim programlarında çalışan öğretim üyelerinin beşte dördünün iletişim alanında doktoraya sahip olduğu tespit edilmiştir. Türkiye geneli iletişim programlarında çalışanların %29’u doktora yaptıkları kurumda çalışırken, birinci dalga üniversitelerdeki iletişim programlarında bu oran %67-%88 arasında bulunmuştur. Sonuçta, yeni programların iletişimci olmayanlara, eski programların ise kendi mezunları olmayanlara karşı nispeten kapalı bulunduğu tespit edilmiştir.

References

  • Akgül, Mahmut ve Mustafa Akdağ. 2018. “İletişim Eğitimi Ve Disiplinlerarasılık: İletişim Fakültelerindeki Akademisyen Profili Üzerine Bir Değerlendirme”. Türkiye İletişim Araştırmaları Dergisi, sy 31 (Aralık): 1-20. https://doi.org/10.17829/turcom.499682.
  • Altbach, Philip G., Maria Yudkevich ve Laura E. Rumbley. 2015. “Academic Inbreeding: Local Challenge, Global Problem”. Asia Pacific Education Review 16 (3): 317-30. https://doi.org/10.1007/s12564-015-9391-8.
  • Arık, M. Bilal ve Fatih Bayram. 2011. “İletişim Eğitimi ve İletişim Akademisyenleri: Veriler Işığında Genel Bir Değerlendirme”. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, sy 15 (Haziran): 81-98.
  • Coe, Kevin ve Joshua M. Scacco. 2017. “Content Analysis, Quantitative”. Içinde The International Encyclopedia of Communication Research Methods, editör Jörg Matthes, 1-11. John Wiley & Sons. https://doi.org/10.1002/9781118901731.iecrm0045.
  • Craig, Robert T. 1999. “Communication Theory as a Field”. Communication Theory 9 (2): 119-61. https://doi.org/10.1111/j.1468-2885.1999.tb00355.x.
  • Donsbach, Wolfgang. 2006. “The Identity of Communication Research”. Journal of Communication 56 (3): 437-48. https://doi.org/10.1111/j.1460-2466.2006.00294.x.
  • Elpeze Ergeç, Nüket. 2014. “Uluslararası Yükseköğreni̇m Trendleri Bağlamında İletişim Eğitimini Yeniden Düşünmek”. Selçuk İletişim 8 (2): 5-31. https://doi.org/10.18094/si.64144.
  • Fisher, Nicole. 2019. “How Much Time Americans Spend in Front of Screens Will Terrify You”. Forbes, 24 Ocak 2019. https://www.forbes.com/sites/nicolefisher/2019/01/24/how-much-time-americans-spend-in-front-of-screens-will-terrify-you/.
  • Göktürk, Duygun ve Anil Kandemir. 2019. “Yükseköğretimde Akademik Kendileşme (Academic Inbreeding) ve Kurumsal Habitusun İnşası Üzerine Bir Tartışma”. Mülkiye Dergisi 43 (3): 599-624.
  • Gür, Bekir S., Zafer Çelik, Türker Kurt ve Serkan Yurdakul. 2017. Yükseköğretime Bakış 2017: İzleme ve Değerlendirme Raporu. Ankara: EBSAM.
  • Gür, Bekir S., Zafer Çelik, Türker Kurt ve Serkan Yurdakul. 2018. The Outlook on Higher Education in Turkey 2017: Monitoring and Evaluation Report. Ankara: EBSAM.
  • Gür, Bekir S., Zafer Çelik ve Serkan Yurdakul. 2019. Yükseköğretime Bakış 2019: İzleme ve Değerlendirme Raporu. Ankara: EBSAM. Inanc, Ozlem ve Onur Tuncer. 2011. “The Effect Of Academic Inbreeding On Scientific Effectiveness”. Springer-Verlag. https://doi.org/10.1007/s11192-011-0415-9.
  • Jiménez, Leonarda García ve Susana Martinez Guillem. 2009. “Does Communication Studies Have an Identity? Setting the Bases for Contemporary Research”. Catalan Journal of Communication and Cultural Studies 1 (1): 15-27.
  • Kane, Oumar. 2016. “Communication Studies, Disciplination and the Ontological Stakes of Interdisciplinarity: A Critical Review”. Communication & Society 29 (3): 87-102. https://doi.org/10.15581/003.29.3.87-102.
  • Lilleker, Darren G. 2013. Siyasal İletişim: Temel Kavramlar. İstanbul: Kaknüs Yayınları.
  • López-Escobar, Esteban ve Manuel Algarra Martín. 2017. “Communication Teaching and Research in Spain”. Publizistik 62 (1): 83-105. https://doi.org/10.1007/s11616-016-0306-4.
  • Nordenstreng, Kaarle. 2007. “Discipline or Field? Soul-Searching in Communication Research”. Nordicom Review 28 (Jubilee Issue): 211-22.
  • Ozupek, M. Nejat ve Deniz Ozer. 2015. “Investigation into the Education at Communication Faculties in Turkey”. Procedia - Social and Behavioral Sciences, The Proceedings of 6th World Conference on Educational Sciences, 191 (Haziran): 227-34. https://doi.org/10.1016/j.sbspro.2015.04.359.
  • Özarslan, Zeynep. 2019. “Türkiye’de Lisans Düzeyindeki Yeni Medya Eğitimi ve Sektör Beklentileri Üzerine Bir Değerlendirme”. Moment Dergi (Hacettepe Üniversitesi İletişim Fakültesi Kültürel Çalışmalar Dergisi) 6 (1): 150-75.
  • Özoğlu, Murat, Bekir S. Gür ve Sedat Gümüş. 2016. “Rapid Expansion of Higher Education in Turkey: The Challenges of Recently Established Public Universities (2006–2013)”. Higher Education Policy 29 (1): 21-39. https://doi.org/10.1057/hep.2015.7.
  • Rosengren, Karl Erik. 1993. “From Field to Frog Ponds”. Journal of Communication 43 (3): 6-17. https://doi.org/10.1111/j.1460-2466.1993.tb01271.x. Şeker, Mustafa ve Tülay Şeker. 2011. “İletişim Eğitiminde Temel Sorunlar ve Açmazlar”. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, sy 15: 99-118.
  • Tokgöz, Oya. 2003. “Türkiye’de İletişim Eğitimi: Elli Yıllık Bir Geçmişin Değerlendirilmesi”. Kültür ve İletişim 6 (1): 9-32.
  • Tokgöz, Oya. 2006. “Türkiye’de iletişim Araştırmalarında İletişim Eğitiminin Rolü ve Önemi”. Küresel İletişim Dergisi 1 (1): 1-12.
  • Varol, Asaf. 2001. “İletişim Fakülteleri ve Sorunları”. Selçuk İletişim 1 (4): 3-9.
  • Vuran, Ateş. 2003. “Yükseköğretimde İletişim Fakülteleri”. İstanbul Ticaret Üniversitesi Dergisi, sy 4 (Aralık): 235-39.
  • Waisbord, Silvio. 2014. “United and Fragmented: Communication and Media Studies in Latin America”. Journal of Latin American Communication Research 4 (1): 1-23.

Identity of Degree Programs in Communications: Academic Mobility between Universities and Fields of Study

Year 2021, Volume: 8 Issue: 1, 9 - 34, 20.05.2021
https://doi.org/10.24955/ilef.933195

Abstract

This study investigates the academic identity of communications programs in Turkey by comparing faculty members’ current institutional affiliations, their alma maters, and their fields of doctoral study. It analyzes the fields of study and institutional mobility of all faculty members working in communications programs at Turkish universities to assess the degree of academic inbreeding as well as interdisciplinary employment in these programs. We obtained the data for our study through the academic search engine of Turkey’s Council of Higher Education (CoHE). We then used quantitative content analysis to analyze the personal data of 1,173 faculty members (598 assistant professors, 262 associate professors, and 313 full professors) working in communications programs across sixty-seven universities. The results show that communications programs at Turkish universities are predominately staffed by graduates of faculties established before 1992 (Istanbul, Marmara, Anadolu, Ankara, Ege, Selçuk, and Gazi), though those at younger universities and private universities have a relatively greater share of graduates from newer programs. While only 29 percent of faculty members in these newer programs currently work at the university where they obtained their doctoral degree, this rate was much higher (between 67 and 88 percent) in older communications programs at universities established before 1992, from which we conclude that older programs are somewhat closed to those with degrees from other universities. As for fields of study, four-fifths of faculty members working in communications programs in Turkey have a PhD in the field of communications. This proportion was highest in younger universities, from which we conclude that newer programs are somewhat closed to graduates from outside the field of communications. 

References

  • Akgül, Mahmut ve Mustafa Akdağ. 2018. “İletişim Eğitimi Ve Disiplinlerarasılık: İletişim Fakültelerindeki Akademisyen Profili Üzerine Bir Değerlendirme”. Türkiye İletişim Araştırmaları Dergisi, sy 31 (Aralık): 1-20. https://doi.org/10.17829/turcom.499682.
  • Altbach, Philip G., Maria Yudkevich ve Laura E. Rumbley. 2015. “Academic Inbreeding: Local Challenge, Global Problem”. Asia Pacific Education Review 16 (3): 317-30. https://doi.org/10.1007/s12564-015-9391-8.
  • Arık, M. Bilal ve Fatih Bayram. 2011. “İletişim Eğitimi ve İletişim Akademisyenleri: Veriler Işığında Genel Bir Değerlendirme”. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, sy 15 (Haziran): 81-98.
  • Coe, Kevin ve Joshua M. Scacco. 2017. “Content Analysis, Quantitative”. Içinde The International Encyclopedia of Communication Research Methods, editör Jörg Matthes, 1-11. John Wiley & Sons. https://doi.org/10.1002/9781118901731.iecrm0045.
  • Craig, Robert T. 1999. “Communication Theory as a Field”. Communication Theory 9 (2): 119-61. https://doi.org/10.1111/j.1468-2885.1999.tb00355.x.
  • Donsbach, Wolfgang. 2006. “The Identity of Communication Research”. Journal of Communication 56 (3): 437-48. https://doi.org/10.1111/j.1460-2466.2006.00294.x.
  • Elpeze Ergeç, Nüket. 2014. “Uluslararası Yükseköğreni̇m Trendleri Bağlamında İletişim Eğitimini Yeniden Düşünmek”. Selçuk İletişim 8 (2): 5-31. https://doi.org/10.18094/si.64144.
  • Fisher, Nicole. 2019. “How Much Time Americans Spend in Front of Screens Will Terrify You”. Forbes, 24 Ocak 2019. https://www.forbes.com/sites/nicolefisher/2019/01/24/how-much-time-americans-spend-in-front-of-screens-will-terrify-you/.
  • Göktürk, Duygun ve Anil Kandemir. 2019. “Yükseköğretimde Akademik Kendileşme (Academic Inbreeding) ve Kurumsal Habitusun İnşası Üzerine Bir Tartışma”. Mülkiye Dergisi 43 (3): 599-624.
  • Gür, Bekir S., Zafer Çelik, Türker Kurt ve Serkan Yurdakul. 2017. Yükseköğretime Bakış 2017: İzleme ve Değerlendirme Raporu. Ankara: EBSAM.
  • Gür, Bekir S., Zafer Çelik, Türker Kurt ve Serkan Yurdakul. 2018. The Outlook on Higher Education in Turkey 2017: Monitoring and Evaluation Report. Ankara: EBSAM.
  • Gür, Bekir S., Zafer Çelik ve Serkan Yurdakul. 2019. Yükseköğretime Bakış 2019: İzleme ve Değerlendirme Raporu. Ankara: EBSAM. Inanc, Ozlem ve Onur Tuncer. 2011. “The Effect Of Academic Inbreeding On Scientific Effectiveness”. Springer-Verlag. https://doi.org/10.1007/s11192-011-0415-9.
  • Jiménez, Leonarda García ve Susana Martinez Guillem. 2009. “Does Communication Studies Have an Identity? Setting the Bases for Contemporary Research”. Catalan Journal of Communication and Cultural Studies 1 (1): 15-27.
  • Kane, Oumar. 2016. “Communication Studies, Disciplination and the Ontological Stakes of Interdisciplinarity: A Critical Review”. Communication & Society 29 (3): 87-102. https://doi.org/10.15581/003.29.3.87-102.
  • Lilleker, Darren G. 2013. Siyasal İletişim: Temel Kavramlar. İstanbul: Kaknüs Yayınları.
  • López-Escobar, Esteban ve Manuel Algarra Martín. 2017. “Communication Teaching and Research in Spain”. Publizistik 62 (1): 83-105. https://doi.org/10.1007/s11616-016-0306-4.
  • Nordenstreng, Kaarle. 2007. “Discipline or Field? Soul-Searching in Communication Research”. Nordicom Review 28 (Jubilee Issue): 211-22.
  • Ozupek, M. Nejat ve Deniz Ozer. 2015. “Investigation into the Education at Communication Faculties in Turkey”. Procedia - Social and Behavioral Sciences, The Proceedings of 6th World Conference on Educational Sciences, 191 (Haziran): 227-34. https://doi.org/10.1016/j.sbspro.2015.04.359.
  • Özarslan, Zeynep. 2019. “Türkiye’de Lisans Düzeyindeki Yeni Medya Eğitimi ve Sektör Beklentileri Üzerine Bir Değerlendirme”. Moment Dergi (Hacettepe Üniversitesi İletişim Fakültesi Kültürel Çalışmalar Dergisi) 6 (1): 150-75.
  • Özoğlu, Murat, Bekir S. Gür ve Sedat Gümüş. 2016. “Rapid Expansion of Higher Education in Turkey: The Challenges of Recently Established Public Universities (2006–2013)”. Higher Education Policy 29 (1): 21-39. https://doi.org/10.1057/hep.2015.7.
  • Rosengren, Karl Erik. 1993. “From Field to Frog Ponds”. Journal of Communication 43 (3): 6-17. https://doi.org/10.1111/j.1460-2466.1993.tb01271.x. Şeker, Mustafa ve Tülay Şeker. 2011. “İletişim Eğitiminde Temel Sorunlar ve Açmazlar”. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, sy 15: 99-118.
  • Tokgöz, Oya. 2003. “Türkiye’de İletişim Eğitimi: Elli Yıllık Bir Geçmişin Değerlendirilmesi”. Kültür ve İletişim 6 (1): 9-32.
  • Tokgöz, Oya. 2006. “Türkiye’de iletişim Araştırmalarında İletişim Eğitiminin Rolü ve Önemi”. Küresel İletişim Dergisi 1 (1): 1-12.
  • Varol, Asaf. 2001. “İletişim Fakülteleri ve Sorunları”. Selçuk İletişim 1 (4): 3-9.
  • Vuran, Ateş. 2003. “Yükseköğretimde İletişim Fakülteleri”. İstanbul Ticaret Üniversitesi Dergisi, sy 4 (Aralık): 235-39.
  • Waisbord, Silvio. 2014. “United and Fragmented: Communication and Media Studies in Latin America”. Journal of Latin American Communication Research 4 (1): 1-23.
There are 26 citations in total.

Details

Primary Language Turkish
Journal Section Articles
Authors

Nevfel Boz 0000-0001-6109-1610

Bekir S. Gür 0000-0001-8397-5652

Publication Date May 20, 2021
Published in Issue Year 2021Volume: 8 Issue: 1

Cite

APA Boz, N., & Gür, B. S. (2021). İletişim Programlarının Kimliği: Üniversiteler ve Alanlar Arası Akademik Hareketlilik. Ankara Üniversitesi İlef Dergisi, 8(1), 9-34. https://doi.org/10.24955/ilef.933195
AMA Boz N, Gür BS. İletişim Programlarının Kimliği: Üniversiteler ve Alanlar Arası Akademik Hareketlilik. Ankara Üniversitesi İlef Dergisi. May 2021;8(1):9-34. doi:10.24955/ilef.933195
Chicago Boz, Nevfel, and Bekir S. Gür. “İletişim Programlarının Kimliği: Üniversiteler Ve Alanlar Arası Akademik Hareketlilik”. Ankara Üniversitesi İlef Dergisi 8, no. 1 (May 2021): 9-34. https://doi.org/10.24955/ilef.933195.
EndNote Boz N, Gür BS (May 1, 2021) İletişim Programlarının Kimliği: Üniversiteler ve Alanlar Arası Akademik Hareketlilik. Ankara Üniversitesi İlef Dergisi 8 1 9–34.
IEEE N. Boz and B. S. Gür, “İletişim Programlarının Kimliği: Üniversiteler ve Alanlar Arası Akademik Hareketlilik”, Ankara Üniversitesi İlef Dergisi, vol. 8, no. 1, pp. 9–34, 2021, doi: 10.24955/ilef.933195.
ISNAD Boz, Nevfel - Gür, Bekir S. “İletişim Programlarının Kimliği: Üniversiteler Ve Alanlar Arası Akademik Hareketlilik”. Ankara Üniversitesi İlef Dergisi 8/1 (May 2021), 9-34. https://doi.org/10.24955/ilef.933195.
JAMA Boz N, Gür BS. İletişim Programlarının Kimliği: Üniversiteler ve Alanlar Arası Akademik Hareketlilik. Ankara Üniversitesi İlef Dergisi. 2021;8:9–34.
MLA Boz, Nevfel and Bekir S. Gür. “İletişim Programlarının Kimliği: Üniversiteler Ve Alanlar Arası Akademik Hareketlilik”. Ankara Üniversitesi İlef Dergisi, vol. 8, no. 1, 2021, pp. 9-34, doi:10.24955/ilef.933195.
Vancouver Boz N, Gür BS. İletişim Programlarının Kimliği: Üniversiteler ve Alanlar Arası Akademik Hareketlilik. Ankara Üniversitesi İlef Dergisi. 2021;8(1):9-34.