Araştırma Makalesi
Yıl 2023,
Sayı: 11, 262 - 289, 27.12.2023
Öz
Temsil, dış dünyanın ne şekilde algılandığıyla ilgilidir. Ayrıca temsil, bireyin kendisini nasıl tanımladığı ve diğer kişilerle iletişimini ne düzeyde biçimlendirdiğiyle de ilişkilidir. Kitle iletişim araçlarında sunulan içerikler, medya temsilleri konusunu beraberinde getirmektedir. Bununla birlikte medyada görülen yenilikler medya temsilleri konusunun yeniden ele alınmasını ve bu alanda yapılan çalışmaların da yoğunlaşmasını sağlamıştır. İletişim çalışmalarında medya ve temsil ilişkisi Stuart Hall’un görüşlerinde anlam kazanmıştır. Bu noktada inşa edilen temsiller, medya aracılığıyla bireylere belirli yaşam tarzlarını sunmakta ve kimliklenme sürecine etki etmektedir. Geleneksel medyada alternatif temsil ve kimlikler (kadın, çocuk, azınlık, LGBT+ ve benzeri) sorunlu ya da eksik olarak yansıtılmaktadır. Yeni medyayla birlikte temsillerin ve kimliklerin alternatif sunumundan bahsedebilmek mümkün hale gelmiştir. Yeni medyayla gelişen dijital yayıncılık sistemlerinin ise alternatif sunum yapılarını desteklediği bilinmektedir. Alternatif sunum yapısı içinde öne çıkan unsurlardan biri de postmodern birey anlayışıdır. Bu durumdan hareketle bu çalışma, dijital platformlardaki dizi anlatılarında bireyin, postmodern birey olarak temsil edildiğini ortaya koymayı amaçlamaktadır. Çalışmanın evreni, Türkiye’de ilk uluslararası dijital platform olarak öne çıkan Netflix'tir. Çalışmanın örnekleminde fantastik diziler kategorisinde en fazla izlenme oranına sahip “The Witcher” dizisi seçilmiştir. Çalışmanın yönteminde ise Roland Barthes’ın görüşleri çerçevesinde şekillenen göstergebilimsel analiz kullanılmıştır. Analizde “The Witcher” dizisinin birinci sezonu ele alınmıştır. Analizlerin sonucunda “The Witcher” dizi anlatısında bireyin, postmodern birey olarak temsil edildiği görülmüştür. Çalışmada postmodern birey temsillerinin, postmodern kimliklerle ilişkili olduğu tespit edilmiştir. Söz konusu kimlik unsurları ise şu şekildedir; yalnız, doğaüstü güçlere sahip, kayıtsız, fit/formda, yetersizlik hissine sahip, denge arar, ironiye sahip, genç, çoklu kimliğe sahip, kahraman, anti-kahraman, turist, yabancı.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Adorno, T. (2000). Minima moralia. (O. Koçak ve A. Doğukan, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
- Akbayır, M. (2021). Dijital oyunlarda toplumsal cinsiyet rollerinin sunumu: League of legends örneği. Medya içeriklerinde kadın (s. 317-357) içinde. Konya: Literatürk.
- Anderson, B. (2007). Hayali cemaatler milliyetçiliğin kökenleri ve yayılması. (İ. Savaşır, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
- Aşkın, M. (2007). Kimlik ve giydirilmiş kimlikler. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(2), 213-220.
- Barthes, R. (1979). Göstergebilimin ilkeleri. (B. Vardar ve M. Rifat, Çev.). Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
- Baudrillard, J. (2017). Tüketim toplumu. (N. Tutal ve F. Keskin, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Bauman, Z. (2001). Parçalanmış hayat- postmodern ahlâk denemeleri. (İ. Türkmen, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Bauman, Z. (2005). Bireyselleşmiş toplum. (Y. Alogan, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Bauman, Z. (2009). Akışkan aşk-insan ilişkilerinin kırılganlığına dair. (I. Ergüden, Çev.). İstanbul: Versus Yayınları.
- Bauman, Z. (2010). Sosyolojik düşünmek. (A. Yılmaz, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Berktay, F. (2010). Politikanın çağrısı. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
- Best, S. ve Kellner, D. (2016). Postmodern teori. (M. Küçük, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Bilgin, N. (2001). İnsan ilişkileri ve kimlik. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
- Bilici, İ. E. (2014). Medya okuryazarlığı ve eğitimi. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
- Dumlu, A. (2021). Jean Baudrillard ve yeni dünyanın inşası: Göstergebilimsel analiz örneği. Selçuk İletişim Dergisi, 14(1), 137- 164. doi:10.18094/JOSC.776686
- Durğun, S. (2015). Kuantum Teorisi’nin Sartre’ın varoluşçuluğu üzerinde etkileri. Kaygı. Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Felsefe Dergisi, (24), 151-175.
- Edgar, A. ve Sedgwick, P. (Ed.). (2007). Kültürel kuramda anahtar kavramlar. İstanbul: Açılım Kitap.
- Engin, Z. Ö. (2005). Yüzyılımızın postmodern bireyi ve Baudrillard'ın birey anlayışı. İVHFM C, lxiii (1-2), 139-167.
- Erdemir, E. (2006). Postmodernizmin işletme yönetimine etkileri: Kavramsal bir çözümleme. E-Akademi Dergisi, (52). Erişim adresi: http://www.e-akademi.org/makaleler/eerdemir-1.htm
- Erol, D. D. (2014). Toplumsal cinsiyet açısından Türkiye yazılı basınında şiddet haberleri ve haber fotoğrafları. H. Kuruoğlu ve B. Aydın (Der.). Toplumsal cinsiyet ve medya (s. 31-67) içinde. Ankara: Detay Yayıncılık.
- Fiske, J. (1996). İletişim çalışmalarına giriş. (S. İrvan, Çev.). Ankara: Ark Yayınları.
- Funk, R. (2013). Ben ve biz postmodern insanın psikanalizi. (Ç. Tanyeri, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
- Guiraud, P. (1994). Göstergebilim. (M. Yalçın, Çev.). Ankara: İmge Kitabevi.
- Hall, S. (1995). Yeni zamanların anlamı. S. Hall ve M. Jacques (Der.). Yeni zamanlar 1990’larda politikanın değişen yüzü (s.105-124) içinde. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Hall, S. (1996). Who needs identity. S. Hall ve P. du Gay (Der.). Questions of cultural identity (s. 1-17) içinde. London: Sage Publications.
- Hall, S. (1997). The work of representation. S. Hall (Der.). Representation: Cultural representations and signifying practices (s. 13-74) içinde. Milton Keynes: Open University.
- Hall, S. (1998). Eski ve yeni kimlikler, eski ve yeni etniklikler. (G. Seçkin, Ü. H. Yolsal, Çev.). A. D. King, (Der.). Kültür, küreselleşme ve dünya sistemi (s. 63-96) içinde. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
- Hall, S. (2005). İdeolojinin yeniden keşfi: medya çalışmalarında baskı altında tutulanın geri dönüşü. M. Küçük (Der.). Medya, iktidar, ideoloji (s. 77-127) içinde. Ankara: Ark Yayınları.
- Hall, S. (2017). Temsil işi. (İ. Dündar, Çev.). Temsil kültürel temsiller ve anlamlandırma uygulamaları (s. 21-99) içinde. İstanbul: Pinhan Yayıncılık.
- İmançer, D. (2007). Çağdaş kimliğin yapılanma süreci ve televizyon. Doğu Batı Düşünce Dergisi, (23), 237-257.
- IMDb. (tarih yok). IMDb Web Sitesi. Erişim adresi: https://www.imdb.com/chart/top/
- Jameson, F. (1982). Postmodernism and consumer society. Erişim adresi: https://art.ucsc.edu/sites/default/files/Jameson_Postmodernism_and_Consumer_Society.pdf
- Jenkins, H. (2006). Convergence culture: where old and new media collide. US: New York University Press.
- Karaduman, S. (2010). Modernizmden postmodernizme kimliğin yapısal dönüşümü. Journal of Yasar University, 17(5), 2886‐2899.
- Karaduman, S. (2017). Television broadcasting in new media platform and interaction. E. Doğan ve E. Geçgin (Der.). Current debates in public relations culturel media studies (s. 115-129) içinde. London: IJOPEC.
- Karaduman, S. ve Acıyan, E. P. (2019). Netflix’in ilk Türk dizisi “Hakan Muhafız” üzerine bir alımlama analizi. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (32), 669 687.
- Karagöz, K. (2013). Yeni medya çağında dönüşen toplumsal hareketler ve dijital aktivizm hareketleri. İletişim ve Diplomasi, 1(1), 131-158.
- Kellner, D. (1995). Media culture: Cultural studies, identity and politics between the modern and the postmodern. London: Routledge.
- Kellner, D. (2006). Popüler kültür ve postmodern kimliklerin inşası. (G. Seçkin, Çev.). Doğu Batı Düşünce Dergisi, (15), 187-219.
- Kılıç, S. (2020). Gündem belirleme kuramı bağlamında Twitter ve internet gazetelerinin karşılaştırılması: Hürriyet ve Milliyet gazeteleri örneği. Selçuk İletişim, 13(1), 91-129.
- Manovich, L. (2001). The language of new media. Cambridge: Massachusetts Institute of Technology.
- Motak, D. (2009). Postmodern spirituality and the culture of individualism. Scripta Instituti Donneriani Aboensis, (21), 149–161.
- Mutlu, E. (2012). İletişim Sözlüğü. Ankara: Sofos Yayıncılık.
- Ostrowski, M. (Prodüktör), Hissrich, S. L. (Yazar), Sakharov, A., Lopez, A. G., Brändström, C., ve Jobst, J. (Yönetenler). (2019). The Witcher [Dizi]. Erişim Adresi: https://www.netflix.com/watch/80189599?trackId=255824129
- Owens, T. J. (2006). Self and identity. J. Delamater (Der.). Handbook of social psychology (s. 205-232) içinde. New York: Springer.
- Özdemir, İ. (2014). Postmodern düşüncenin Türkiye’de eğitim sistemine yansımaları. Milli Eğitim Dergisi, 44(204), 18-41.
- Özkent, Y. (2020). Postmodernizmi Netflıx’ten seyretmek: Metinlerarasılıktan nostaljiye Stranger Things. Moment Dergisi, 7(2), 314-333.
- Özot, G. S. (2014). Postmodern roman: kurgu, dil ve kişiler kadrosu. International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 973-987.
- Počuč, V. M. (2015). Representation of women in media. Erişim adresi: https://scindeks.ceon.rs/article.aspx?artid=0042-84261502279P. doi:10.5937/vojdelo1502279P
- Polat, H. (2018). Geleneksel medyada temsil sorunu: Alternatif bir mecra olarak yeni medya. Karadeniz, (38), 45-60.
- Rifat, M. (2009). Göstergebilimin ABC'si. İstanbul: Say Yayınları.
- Sharma, R., ve Chaudhary, P. (2011). Common themes and techniques of postmodern literature of Shakespeare. International Journal of Educational Planning and Administration, 2(1), 189-198.
- Smith, A. (2002). Küresel çağda milletler ve milliyetçilik. (D. Kömürcü, Çev.). İstanbul: Everest Yayınları.
- Stoll, J. (2022). Estimated number of SVOD subscribers worldwide from 2020 to 2027, by service. Erişim adresi: https://www.statista.com/statistics/1052770/global-svod-subscriber-count-by-platform/
- Susamikannu, S. (tarih yok). Youth and Postmodernism. Erişim adresi: https://www.academia.edu/11318452/YOUTH_AND_POSTMODERNISM
- Şen, N. (2020). Paranoia and multiple personalities in postmodern fiction. International Journal of Media, Culture and Literature, 6(2), 169-187.
- Şimşek, M. E. (2016). Modernite, postmodernite: Bauman. İstanbul: Belge Ulusalarası Yayıncılık. Tekin, M. (1993). Üretim yönetimi. Konya: Atlas Basım Yayın.
- Turan, T. ve Arslan, E. (2021). Kadın cinayetlerinin medyadaki yansımaları: Özgecan Aslan ve Münevver Karabulut Cinayetleri. E. Arslan (Der.). Medya içeriklerinde kadın (s. 97-153) içinde. Konya: Literatürk.
- Tutar, C. (2014). Yazılı basında çocuk haklarının temsili: Hürriyet, Cumhuriyet, Sabah ve Zaman gazeteleri üzerine yapılan bir araştırma. Journal of Yasar University, 9(34), 5760-5786.
- Uğur, A. (2002). Kültür kıtası atlası. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
- Vandenbosch, L. P. (2017). Media representation: health and body images (incl. eating disorders). Appearance-ideals representation in media, (s.1-24) içinde. doi:10.1002/9781118783764.wbieme0145
- Varol, S. F. (2016). Temsil, ideoloji, kimlik. İstanbul: Varlık Yayınları.
- Vignoles, V. L., Shwartz , S. J., ve Luyckx, K. (2011). Introduction: Toward an integrative view of identitiy. S. J. Schwartz, K. Luyckx, ve V. L. Vignoles (Der.). Handbook of identity theory and research (s. 1-28) içinde. New York: Springer.
- Vitrinel, E., ve Ildır, A. (2021). Netflix Turkey Dossier. Global Internet TV Consortium. Erişim adresi: https://mediarxiv.org/nq6v3/
- Webb, J. (2008). Understanding represantation. London: Sage.
- Yaylagül, L. (2010). Kitle iletişim kuramları egemen ve eleştirel yaklaşımlar. Ankara: Dipnot Yayınları.
- Yıldırım, C. (2012). Bilim tarihi-16. Basım. İstanbul: Remzi Kitabevi.
- Yılmaz, B. E. (2011). Geceye söylenen masallar: Fantastik anlatılarda gerçeküstünün işlevi. Turkish Studies, 6(3),1315-1328.
Yıl 2023,
Sayı: 11, 262 - 289, 27.12.2023
Öz
Representation is about how the outside world is perceived. In addition, representation is related to how an individual defines themselves and the level they form their communication with other people. The contents presented in mass media bring up the issue of media representations. At the same time innovations in the media have enabled the issue of media representations to be reconsidered and the studies in this field to intensify. The relationship between media and representation in communication studies gained meaning through Stuart Hall's views. The representations constructed at this point present certain lifestyles to individuals via the media and influence the identification process. Traditional media portrays alternative representations and identities (women, children, minorities, LGBT+ and so on) as problematic or incomplete. With new media, has become possible to mention alternative presentations of representations and identities. One of the prominent elements within the alternative presentation structure is the postmodern understanding of the individual. The purpose of this study is therefore to show that in serial narratives on digital platform represent individuals as postmodern individual. The universe of the study is Netflix, which stands out as the first international digital platform in Türkiye. The series "The Witcher," with the highest viewing rate in the fantasy series category, was selected for the study sample. The study uses semiotic analysis, shaped by Ronald Barthes’ views, as the method of study. The first season of the series "The Witcher" was discussed in the analysis. The result of the analysis saw that “The Witcher” series narrative represented individual as postmodern individual. The study determines that postmodern individual representations are related to postmodern identities. The identity elements in question are as follows: alone, with supernatural powers, apathetic, fit/form, with feeling of inadequacy, in search of balance, with irony/ironic, young, with multiple identities, hero, anti-hero, tourist, foreigner.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Adorno, T. (2000). Minima moralia. (O. Koçak ve A. Doğukan, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
- Akbayır, M. (2021). Dijital oyunlarda toplumsal cinsiyet rollerinin sunumu: League of legends örneği. Medya içeriklerinde kadın (s. 317-357) içinde. Konya: Literatürk.
- Anderson, B. (2007). Hayali cemaatler milliyetçiliğin kökenleri ve yayılması. (İ. Savaşır, Çev.). İstanbul: Metis Yayınları.
- Aşkın, M. (2007). Kimlik ve giydirilmiş kimlikler. Atatürk Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü Dergisi, 10(2), 213-220.
- Barthes, R. (1979). Göstergebilimin ilkeleri. (B. Vardar ve M. Rifat, Çev.). Ankara: Kültür Bakanlığı Yayınları.
- Baudrillard, J. (2017). Tüketim toplumu. (N. Tutal ve F. Keskin, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Bauman, Z. (2001). Parçalanmış hayat- postmodern ahlâk denemeleri. (İ. Türkmen, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Bauman, Z. (2005). Bireyselleşmiş toplum. (Y. Alogan, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Bauman, Z. (2009). Akışkan aşk-insan ilişkilerinin kırılganlığına dair. (I. Ergüden, Çev.). İstanbul: Versus Yayınları.
- Bauman, Z. (2010). Sosyolojik düşünmek. (A. Yılmaz, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Berktay, F. (2010). Politikanın çağrısı. İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
- Best, S. ve Kellner, D. (2016). Postmodern teori. (M. Küçük, Çev.). İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Bilgin, N. (2001). İnsan ilişkileri ve kimlik. İstanbul: Sistem Yayıncılık.
- Bilici, İ. E. (2014). Medya okuryazarlığı ve eğitimi. Ankara: Nobel Akademik Yayıncılık.
- Dumlu, A. (2021). Jean Baudrillard ve yeni dünyanın inşası: Göstergebilimsel analiz örneği. Selçuk İletişim Dergisi, 14(1), 137- 164. doi:10.18094/JOSC.776686
- Durğun, S. (2015). Kuantum Teorisi’nin Sartre’ın varoluşçuluğu üzerinde etkileri. Kaygı. Uludağ Üniversitesi Fen-Edebiyat Fakültesi Felsefe Dergisi, (24), 151-175.
- Edgar, A. ve Sedgwick, P. (Ed.). (2007). Kültürel kuramda anahtar kavramlar. İstanbul: Açılım Kitap.
- Engin, Z. Ö. (2005). Yüzyılımızın postmodern bireyi ve Baudrillard'ın birey anlayışı. İVHFM C, lxiii (1-2), 139-167.
- Erdemir, E. (2006). Postmodernizmin işletme yönetimine etkileri: Kavramsal bir çözümleme. E-Akademi Dergisi, (52). Erişim adresi: http://www.e-akademi.org/makaleler/eerdemir-1.htm
- Erol, D. D. (2014). Toplumsal cinsiyet açısından Türkiye yazılı basınında şiddet haberleri ve haber fotoğrafları. H. Kuruoğlu ve B. Aydın (Der.). Toplumsal cinsiyet ve medya (s. 31-67) içinde. Ankara: Detay Yayıncılık.
- Fiske, J. (1996). İletişim çalışmalarına giriş. (S. İrvan, Çev.). Ankara: Ark Yayınları.
- Funk, R. (2013). Ben ve biz postmodern insanın psikanalizi. (Ç. Tanyeri, Çev.). İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
- Guiraud, P. (1994). Göstergebilim. (M. Yalçın, Çev.). Ankara: İmge Kitabevi.
- Hall, S. (1995). Yeni zamanların anlamı. S. Hall ve M. Jacques (Der.). Yeni zamanlar 1990’larda politikanın değişen yüzü (s.105-124) içinde. İstanbul: Ayrıntı Yayınları.
- Hall, S. (1996). Who needs identity. S. Hall ve P. du Gay (Der.). Questions of cultural identity (s. 1-17) içinde. London: Sage Publications.
- Hall, S. (1997). The work of representation. S. Hall (Der.). Representation: Cultural representations and signifying practices (s. 13-74) içinde. Milton Keynes: Open University.
- Hall, S. (1998). Eski ve yeni kimlikler, eski ve yeni etniklikler. (G. Seçkin, Ü. H. Yolsal, Çev.). A. D. King, (Der.). Kültür, küreselleşme ve dünya sistemi (s. 63-96) içinde. Ankara: Bilim ve Sanat Yayınları.
- Hall, S. (2005). İdeolojinin yeniden keşfi: medya çalışmalarında baskı altında tutulanın geri dönüşü. M. Küçük (Der.). Medya, iktidar, ideoloji (s. 77-127) içinde. Ankara: Ark Yayınları.
- Hall, S. (2017). Temsil işi. (İ. Dündar, Çev.). Temsil kültürel temsiller ve anlamlandırma uygulamaları (s. 21-99) içinde. İstanbul: Pinhan Yayıncılık.
- İmançer, D. (2007). Çağdaş kimliğin yapılanma süreci ve televizyon. Doğu Batı Düşünce Dergisi, (23), 237-257.
- IMDb. (tarih yok). IMDb Web Sitesi. Erişim adresi: https://www.imdb.com/chart/top/
- Jameson, F. (1982). Postmodernism and consumer society. Erişim adresi: https://art.ucsc.edu/sites/default/files/Jameson_Postmodernism_and_Consumer_Society.pdf
- Jenkins, H. (2006). Convergence culture: where old and new media collide. US: New York University Press.
- Karaduman, S. (2010). Modernizmden postmodernizme kimliğin yapısal dönüşümü. Journal of Yasar University, 17(5), 2886‐2899.
- Karaduman, S. (2017). Television broadcasting in new media platform and interaction. E. Doğan ve E. Geçgin (Der.). Current debates in public relations culturel media studies (s. 115-129) içinde. London: IJOPEC.
- Karaduman, S. ve Acıyan, E. P. (2019). Netflix’in ilk Türk dizisi “Hakan Muhafız” üzerine bir alımlama analizi. Akdeniz Üniversitesi İletişim Fakültesi Dergisi, (32), 669 687.
- Karagöz, K. (2013). Yeni medya çağında dönüşen toplumsal hareketler ve dijital aktivizm hareketleri. İletişim ve Diplomasi, 1(1), 131-158.
- Kellner, D. (1995). Media culture: Cultural studies, identity and politics between the modern and the postmodern. London: Routledge.
- Kellner, D. (2006). Popüler kültür ve postmodern kimliklerin inşası. (G. Seçkin, Çev.). Doğu Batı Düşünce Dergisi, (15), 187-219.
- Kılıç, S. (2020). Gündem belirleme kuramı bağlamında Twitter ve internet gazetelerinin karşılaştırılması: Hürriyet ve Milliyet gazeteleri örneği. Selçuk İletişim, 13(1), 91-129.
- Manovich, L. (2001). The language of new media. Cambridge: Massachusetts Institute of Technology.
- Motak, D. (2009). Postmodern spirituality and the culture of individualism. Scripta Instituti Donneriani Aboensis, (21), 149–161.
- Mutlu, E. (2012). İletişim Sözlüğü. Ankara: Sofos Yayıncılık.
- Ostrowski, M. (Prodüktör), Hissrich, S. L. (Yazar), Sakharov, A., Lopez, A. G., Brändström, C., ve Jobst, J. (Yönetenler). (2019). The Witcher [Dizi]. Erişim Adresi: https://www.netflix.com/watch/80189599?trackId=255824129
- Owens, T. J. (2006). Self and identity. J. Delamater (Der.). Handbook of social psychology (s. 205-232) içinde. New York: Springer.
- Özdemir, İ. (2014). Postmodern düşüncenin Türkiye’de eğitim sistemine yansımaları. Milli Eğitim Dergisi, 44(204), 18-41.
- Özkent, Y. (2020). Postmodernizmi Netflıx’ten seyretmek: Metinlerarasılıktan nostaljiye Stranger Things. Moment Dergisi, 7(2), 314-333.
- Özot, G. S. (2014). Postmodern roman: kurgu, dil ve kişiler kadrosu. International Periodical For The Languages, Literature and History of Turkish or Turkic, 973-987.
- Počuč, V. M. (2015). Representation of women in media. Erişim adresi: https://scindeks.ceon.rs/article.aspx?artid=0042-84261502279P. doi:10.5937/vojdelo1502279P
- Polat, H. (2018). Geleneksel medyada temsil sorunu: Alternatif bir mecra olarak yeni medya. Karadeniz, (38), 45-60.
- Rifat, M. (2009). Göstergebilimin ABC'si. İstanbul: Say Yayınları.
- Sharma, R., ve Chaudhary, P. (2011). Common themes and techniques of postmodern literature of Shakespeare. International Journal of Educational Planning and Administration, 2(1), 189-198.
- Smith, A. (2002). Küresel çağda milletler ve milliyetçilik. (D. Kömürcü, Çev.). İstanbul: Everest Yayınları.
- Stoll, J. (2022). Estimated number of SVOD subscribers worldwide from 2020 to 2027, by service. Erişim adresi: https://www.statista.com/statistics/1052770/global-svod-subscriber-count-by-platform/
- Susamikannu, S. (tarih yok). Youth and Postmodernism. Erişim adresi: https://www.academia.edu/11318452/YOUTH_AND_POSTMODERNISM
- Şen, N. (2020). Paranoia and multiple personalities in postmodern fiction. International Journal of Media, Culture and Literature, 6(2), 169-187.
- Şimşek, M. E. (2016). Modernite, postmodernite: Bauman. İstanbul: Belge Ulusalarası Yayıncılık. Tekin, M. (1993). Üretim yönetimi. Konya: Atlas Basım Yayın.
- Turan, T. ve Arslan, E. (2021). Kadın cinayetlerinin medyadaki yansımaları: Özgecan Aslan ve Münevver Karabulut Cinayetleri. E. Arslan (Der.). Medya içeriklerinde kadın (s. 97-153) içinde. Konya: Literatürk.
- Tutar, C. (2014). Yazılı basında çocuk haklarının temsili: Hürriyet, Cumhuriyet, Sabah ve Zaman gazeteleri üzerine yapılan bir araştırma. Journal of Yasar University, 9(34), 5760-5786.
- Uğur, A. (2002). Kültür kıtası atlası. İstanbul: Yapı Kredi Yayınları.
- Vandenbosch, L. P. (2017). Media representation: health and body images (incl. eating disorders). Appearance-ideals representation in media, (s.1-24) içinde. doi:10.1002/9781118783764.wbieme0145
- Varol, S. F. (2016). Temsil, ideoloji, kimlik. İstanbul: Varlık Yayınları.
- Vignoles, V. L., Shwartz , S. J., ve Luyckx, K. (2011). Introduction: Toward an integrative view of identitiy. S. J. Schwartz, K. Luyckx, ve V. L. Vignoles (Der.). Handbook of identity theory and research (s. 1-28) içinde. New York: Springer.
- Vitrinel, E., ve Ildır, A. (2021). Netflix Turkey Dossier. Global Internet TV Consortium. Erişim adresi: https://mediarxiv.org/nq6v3/
- Webb, J. (2008). Understanding represantation. London: Sage.
- Yaylagül, L. (2010). Kitle iletişim kuramları egemen ve eleştirel yaklaşımlar. Ankara: Dipnot Yayınları.
- Yıldırım, C. (2012). Bilim tarihi-16. Basım. İstanbul: Remzi Kitabevi.
- Yılmaz, B. E. (2011). Geceye söylenen masallar: Fantastik anlatılarda gerçeküstünün işlevi. Turkish Studies, 6(3),1315-1328.
Toplam 68 adet kaynakça vardır.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | Türkçe |
|---|---|
| Konular | Radyo-Televizyon |
| Bölüm | Araştırma Makaleleri |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 27 Aralık 2023 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2023 Sayı: 11 |
Bu eser Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı ile lisanslanmıştır.