Öz
Cumhuriyet dönemi Türkiye’sinde kültürel alandaki çatışmalar veya kültürel olarak nitelendirilen çatışmaların genellikle siyasal alandaki çatışmaların birer uzantısı şeklinde olduğunu görmek mümkündür. Bu amaçla Türkiye’de siyaset ile kültür arasındaki ilişkinin mahiyetini anlamaya çalışmak ve ayrıca “kültürel iktidar” kavramının Türkiye özelindeki güncel tartışmasına bir katkı sunmak için siyaset ve kültür ilişkisinin güncel ve somut gelişmeler bağlamında irdelenmesi önem arzetmektedir. Çalışma Adalet ve Kalkınma Partisi’nin iktidar olduğu dönemle sınırlandırılmıştır. 2002’den beri Türkiye’yi yöneten AK Parti, siyasal geleneğiyle, ideolojik eğilimiyle ve politikalarıyla kendisinden önceki iktidarlardan belirgin olarak farklılaşan bir niteliğe sahiptir. AK Parti iktidarının bu niteliksel farklılığı Türkiye’deki mevcut kültürel alanla kurduğu ilişkiye de doğrudan yansımaktadır. Dolayısıyla çalışmada AK Parti iktidarı döneminde siyaset ile kültür arasında nasıl bir ilişkinin olduğu AK Parti iktidarının kültür politikaları bağlamında değerlendirilecektir. Ayrıca bu dönemde yerleşik kültürel düzen ile AK Parti iktidarının kültür politikaları arasında ortaya çıkan gerilimin tarihsel ve sosyolojik nedenleri de dikkate alınacaktır.
Anahtar Kelimeler
Kültür Politikaları Kültürel İktidar Sekülerizm Muhafazakarlık
Kaynakça
- Akdoğan, Y. (2004). Ak Parti ve Muhafazakâr Demokrasi. İstanbul: Alfa Yayınları.
- Alaeddinoğlu, F. & Yıldız, M.Z. (2011). Türkiye’de Kültür Turizmi ve Algılanışı, 38. ICANAS vol.1, Ankara, Turkey, 21-34.
- Altuğ, T. (1989). Kant Estetiği, İstanbul: Payel Yayınları.
- Ayverdi, S. (2019). Milli Kültür Meseleleri ve Maarif Davamız, İstanbul: Kubbealtı Neşriyat.
- Bek, G. (2007). 1970 – 1980 Yılları Arasında Türkiye’de Kültürel ve Sanatsal Ortam Hacettepe (Unpublished doctoral dissertation). Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Berkes, N. (1978). Türkiye'de Çağdaşlaşma. İstanbul: Doğu Batı Yayınları.
- Bourdieu, P. (2010). Distinction : A Social Critique of the Judgement of Taste, London: Routledge
- Çatalbaş, S. G. & Koç, N. (2016). Demokrat Parti Dönemi Kültür Politikaları 1950-1960. Türk İslam Medeniyeti Akademik Araştırmalar Dergisi, 11 (22), 227-246.
- Çınar, M. (2021). AKP'nin Kültürel İktidar Anlayışı. Birikim Haftalık, https://birikimdergisi.com/haftalik/10436/akp-nin-kulturel-iktidar-anlayisi (January 20, 2021).
- Gençkaya, Ö. F. & Demirci, E. Ü. (2018). “Türkiye’de Kültür Politikasının Kurumsallaşma Sürecine Genel Bakış” Türk Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 3 (2), 57-70.
- Gökalp, Z. (2015). Türkçülüğün Esaslar. İstanbul: İnkılap Kitabevi.
- Göngür, E. (2007). Türk Kültürü ve Milliyetçilik, İstanbul: Ötüken Neşriyat.
- Gürpınar, D. (2016). Kültür Savaşları. Ankara: Liber Plus Yayınları.
- Kabaklı, A. (2020). Kültür Emperyalizmi. İstanbul: Türk Edebiyatı Vakfı.
- Kafesoğlu, İ. (2015). Türk Milli Kültürü. İstanbul: Ötüken Neşriyat.
- Karakaş, M. (2008). Ziya Gökalp’e Yeniden Bakmak: Literatür ve Yeniden Değerlendirme. Türkiye Araştırmaları Literatür Dergisi, 6 (11), 435-476.
- Köseoğlu, N. (2018). Milli Kültür ve Kimlik. İstanbul: Ötüken Neşriyat.
- Kahraman, H. B. (2013). Türkiye’de Görsel Bilincin Oluşumu. İstanbul: Kapı Yayınları.
- Lears, T. J. (1985). The Concept of Cultural Hegemony: Problems and Possibilities. The American Historical Review, 90 (3), 567-593.
- Lacarrieu, M. (2015). Küreselleşme Çerçevesinde Yerel İmgelerin ve Kültürel Kimliklerin Oluşumu (translate by Işık Ergüden). Ulusal Kültürlerin Sonu mu? (edit by LIuis Bonet – Emmanuel Negrier). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
- Mardin, Ş. (2011). Türkiye, İslâm ve Sekülarizm (translate by Elçin Gen and Murat Bozluolcay). İstanbul: İletişim Yayınları.
- McGuigan, J. (2005). Neo‐Liberalism, Culture And Policy. International Journal of Cultural Policy. 11 (3), 229-241.
- Meigret, E. (2016). Medya ve İletişim Sosyolojisi (translate by Halime Yücel). İstanbul: İletişim Yayınları.
- Swartz, D. (1998). Culture and Power: The Sociology of Pierre Bourdieu, Chicago: University of Chicago Press.
- Turhan, M. (2015). Kültür Değişmeleri: Sosyal Psikoloji Bakımından Bir Tetkik. Ankara: Altınordu Yayınları.
- Turner, G. (2002). British Cultural Studies, New York: Routledge.
- URL 1: https://www.haberturk.com/polemik/haber/728209-muhafazakar-sanatin-yapisini-olusturmaliyiz (May 27, 2020).
- URL 2:https://www.akparti.org.tr/parti/parti-programi/ (May 5, 2020).
- Wu, C. T. (2002). Privatising Culture: Corporate Art Intervention Since the 1980s. London: Verso.
Politics and Culture Relationship in Turkey: The Cultural Policies of the Justice and Development Party
Öz
Republican period in Turkey, conflicts in the cultural sphere are usually an extension of conflicts in the political sphere. Trying to understand the nature of this kind of relationship between culture and politics in Turkey and also, to contribute to the current discussion of the concept of "cultural power”, it is important to examine the relationship between politics and culture in the context of current and concrete developments. The study was limited to the period when the Justice and Development Party (AKP) was in power. Since 2002, Turkey has been governed by the AKP. This party is distinctly different from the previous governments in its political tradition, ideological tendency and policies. This qualitative difference of the AKP government also directly reflects in his relationship with existing cultural sphere in Turkey. Therefore, in this study, the relationship between politics and culture during the AKP rule will be evaluated in the context of the AKP government's cultural policies. In addition, the historical and sociological reasons of the tension between the established cultural order and the cultural policies of the AKP government in this period will also be taken into consideration.
Anahtar Kelimeler
Kaynakça
- Akdoğan, Y. (2004). Ak Parti ve Muhafazakâr Demokrasi. İstanbul: Alfa Yayınları.
- Alaeddinoğlu, F. & Yıldız, M.Z. (2011). Türkiye’de Kültür Turizmi ve Algılanışı, 38. ICANAS vol.1, Ankara, Turkey, 21-34.
- Altuğ, T. (1989). Kant Estetiği, İstanbul: Payel Yayınları.
- Ayverdi, S. (2019). Milli Kültür Meseleleri ve Maarif Davamız, İstanbul: Kubbealtı Neşriyat.
- Bek, G. (2007). 1970 – 1980 Yılları Arasında Türkiye’de Kültürel ve Sanatsal Ortam Hacettepe (Unpublished doctoral dissertation). Üniversitesi Sosyal Bilimler Enstitüsü, Ankara.
- Berkes, N. (1978). Türkiye'de Çağdaşlaşma. İstanbul: Doğu Batı Yayınları.
- Bourdieu, P. (2010). Distinction : A Social Critique of the Judgement of Taste, London: Routledge
- Çatalbaş, S. G. & Koç, N. (2016). Demokrat Parti Dönemi Kültür Politikaları 1950-1960. Türk İslam Medeniyeti Akademik Araştırmalar Dergisi, 11 (22), 227-246.
- Çınar, M. (2021). AKP'nin Kültürel İktidar Anlayışı. Birikim Haftalık, https://birikimdergisi.com/haftalik/10436/akp-nin-kulturel-iktidar-anlayisi (January 20, 2021).
- Gençkaya, Ö. F. & Demirci, E. Ü. (2018). “Türkiye’de Kültür Politikasının Kurumsallaşma Sürecine Genel Bakış” Türk Sosyal Bilimler Araştırmaları Dergisi, 3 (2), 57-70.
- Gökalp, Z. (2015). Türkçülüğün Esaslar. İstanbul: İnkılap Kitabevi.
- Göngür, E. (2007). Türk Kültürü ve Milliyetçilik, İstanbul: Ötüken Neşriyat.
- Gürpınar, D. (2016). Kültür Savaşları. Ankara: Liber Plus Yayınları.
- Kabaklı, A. (2020). Kültür Emperyalizmi. İstanbul: Türk Edebiyatı Vakfı.
- Kafesoğlu, İ. (2015). Türk Milli Kültürü. İstanbul: Ötüken Neşriyat.
- Karakaş, M. (2008). Ziya Gökalp’e Yeniden Bakmak: Literatür ve Yeniden Değerlendirme. Türkiye Araştırmaları Literatür Dergisi, 6 (11), 435-476.
- Köseoğlu, N. (2018). Milli Kültür ve Kimlik. İstanbul: Ötüken Neşriyat.
- Kahraman, H. B. (2013). Türkiye’de Görsel Bilincin Oluşumu. İstanbul: Kapı Yayınları.
- Lears, T. J. (1985). The Concept of Cultural Hegemony: Problems and Possibilities. The American Historical Review, 90 (3), 567-593.
- Lacarrieu, M. (2015). Küreselleşme Çerçevesinde Yerel İmgelerin ve Kültürel Kimliklerin Oluşumu (translate by Işık Ergüden). Ulusal Kültürlerin Sonu mu? (edit by LIuis Bonet – Emmanuel Negrier). İstanbul: İstanbul Bilgi Üniversitesi Yayınları.
- Mardin, Ş. (2011). Türkiye, İslâm ve Sekülarizm (translate by Elçin Gen and Murat Bozluolcay). İstanbul: İletişim Yayınları.
- McGuigan, J. (2005). Neo‐Liberalism, Culture And Policy. International Journal of Cultural Policy. 11 (3), 229-241.
- Meigret, E. (2016). Medya ve İletişim Sosyolojisi (translate by Halime Yücel). İstanbul: İletişim Yayınları.
- Swartz, D. (1998). Culture and Power: The Sociology of Pierre Bourdieu, Chicago: University of Chicago Press.
- Turhan, M. (2015). Kültür Değişmeleri: Sosyal Psikoloji Bakımından Bir Tetkik. Ankara: Altınordu Yayınları.
- Turner, G. (2002). British Cultural Studies, New York: Routledge.
- URL 1: https://www.haberturk.com/polemik/haber/728209-muhafazakar-sanatin-yapisini-olusturmaliyiz (May 27, 2020).
- URL 2:https://www.akparti.org.tr/parti/parti-programi/ (May 5, 2020).
- Wu, C. T. (2002). Privatising Culture: Corporate Art Intervention Since the 1980s. London: Verso.
Ayrıntılar
| Birincil Dil | İngilizce |
|---|---|
| Konular | Sosyoloji |
| Bölüm | Orjinal Makale |
| Yazarlar | |
| Yayımlanma Tarihi | 31 Mayıs 2022 |
| Gönderilme Tarihi | 4 Ekim 2021 |
| Yayımlandığı Sayı | Yıl 2022 Cilt: 6 Sayı: 1 |
