Abstract
Yazı, Jean-Luc Godard’ın ölümünü, yaşamak ile bir hayatı yaşamak ayrımına odaklanarak ele
alır. Biyolojik olarak yaşamak Godard için kendi başına yeterli değildir. Godard’ın her zaman
yeni projeleri ve amaçları olmalıdır. Aslında onun zihinsel etkinliklerine acılar ket vurmamış
ve hareketsizliğe mahkûm olmamış olsa da o kendisini ölümün eşiğinde hissetti. Yazı
ötanaziyi seçmenin ve buna karar verme hakkının, tıbbi bakım giderlerinin ailelere ve topluma
getirdiği baskıyla yaş ayrımcılığını nasıl körüklediğini tartışmaya açıyor.
Abstract
This article discuses Godard’s death through the distinction between being alive and having a life. For Godard, being biologically alive was not enough by itself: he needed aspirations and film projects. He was not in a state of immobility in which his mental activity was frustrated by pain, but he nevertheless felt himself at the threshold of death. The text discusses voluntary euthanasia in the context of elective death, the right to self-determination, exploding medical costs that are creating pressures on families, and a society that promotes ageism.
Keywords
Details
| Primary Language | Turkish |
|---|---|
| Journal Section | Notes |
| Authors | |
| Publication Date | April 18, 2023 |
| Published in Issue | Year 2023 Volume: 14 Issue: 1 |
sinecine TR DİZİN ve FIAF tarafından taranmaktadır.